Newmag-ը գրում է.
Դերասանուհի Զառա Սահակյանի մոնոլոգը փողի, քաղաքային կուլտուրայի, քաղաքավարության և ներողություն խնդրելու կարողության մասին:
փող
Շատ լավ բաներ եմ մտածում փողի մասին: Սովետական տարիների մտածողությամբ միշտ մեզ ասել են` փողը ձեռքի կեղտ է, բայց ես եկել եմ այն եզրահանգման, որ փողը շատ կարևոր բան է: Փողը միջոց է, բայց նայած այն ինչին կծառայեցնես: Ես այն կծառայեցնեի շատ լավ գաղափարներ կյանքի կոչելուն: Օրինակ` վերջերս մի հաղորդման մեջ նկարահանվեցի ու հասկացա, որ բազմաթիվ այդպիսի հաղորդումներ կանեի, եթե շատ փող ունենայի: Անձնական շահերից ելնելով՝ փողը լավ նպատակների վրա կարելի է ծախսել՝ սկսած կրթությունից մինչև այն հաճույքները, որոնք տրված են մարդուն:
իմ քաղաքը
Իմ քաղաքն այն քաղաքն է, որտեղ ես ինձ ներդաշնակ եմ զգում, երջանիկ եմ, որտեղ ինձ հետ իմ ընտանիքն է ապրում: Իմ քաղաքն այն քաղաքն է, որտեղ ապրում են իմ հարազատները, իմ ընկերները: Իմ քաղաքը նաև Ջերմուկն է, որովհետև մանկությանս լավագույն հուշերը կապված են այդ քաղաքի հետ. մինչև դպրոց գնալը Ջերմուկում եմ ապրել: Իմն եմ համարում այն վայրը, քաղաքը, որն ինձ կապում է հուշերի ու ջերմության հետ: Քաղաքը կարծես մեծ տուն լինի, որտեղ ապրում են շատ տարբեր մարդիկ, բայց միևնույն ժամանակ շատ նման: Պետք է կարողանաս գնահատել քո քաղաքը, որպեսզի այն դառնա սիրելի:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ:
